Opis

Nosimy na barkach "wielkich" z historii, nasze oblicza zmieniają się, staramy się oswoić z prawdami bohaterów myśli, ale wypaczamy ją, nie potrafimy unieść, nadążyć i w zgiełku ubieramy ją we własne szaty, by przetrawić jakoś humanizm. Myśli te kumulują się na przestrzeni wieków, a człowiek zagubiony, zbyt głupi, by starać się je pojąć, przyodziewa je na swoją modłę, nie umiejąc z nich korzystać. Dumnie kroczy w karykaturalnym obliczu, udając że pojął, kreuje się parada absurdu i chaosu monstrów, nazywana cywilizacją.