„Jeśli miałabym pokusić się o określenie jednym słowem mojej dotychczasowej twórczości powiedziałabym: optymizm. Robię grafiki, czasami maluję i od 20 lat, bo od tylu lat jestem tytularnym artystą plastykiem staram się patrzeć na świat przez różowe okulary. Moją twórczość można zaliczyć chyba śmiało do tej z gatunku optymistycznej „Na przekór wszystkim tym co zasmucają świat, uśmiecham się przez łzy”. Choć tematyka jaką podejmuję jest całkiem poważna i różnorodna. Jestem obserwatorem , komentatorem wydarzeń z życia toczącego się obok mnie, czasami wprost wchodzę w głąb siebie i wyciągam na światło dzienne moje osobiste bebechy, innym znów razem wytykam błędy polityków w odległej krainie. Inspirują mnie zachowania ludzkie, głupota, biurokracja, uniwersalizm, moje przeżycia, doznania. Usłyszane strzępki wiadomości, zarys czyjeś twarzy, kolor materiału spódnicy - tą pokawałkowaną rzeczywistość zapamiętuję i przetwarzam w sobie tylko znanych, a właściwie nieznanych czeluściach szarych komórek. Moja działalność artystyczna jest zupełnie intuicyjna. Nie planuje cykli, formatów i kolorystyki. Nagle wewnętrzy głos podpowiada mi to wszystko, powoduje mną jakaś nieokreślona siła, która pcha mnie do działania i „skubania” nowej pracy. Obawiam się, by zbytnie rozkładanie mej działalności na czynniki pierwsze, szukanie przyczyn nie stało się zarzewiem, że stracę całą łatwość i swobodę tworzenia oraz szczerość, gdyż jestem bardzo prawdomówna w tym co robię. Nie szukam poklasku, nie podążam za modą, za nowościami, nie chcę epatować nowoczesnością czy tanią prowokacją.”